Μέτρο ή υπεροχή

* Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Η ΠΑΤΡΙΣ όταν ξέσπασε το σκάνδαλο Dopping Κεντέρη-Θάνου την πρώτη μέρα των Ολυμπιακών αγώνων του 2004

To ταχύπλοο «Κώστας Κεντέρης» και το δίδυμό του «Κατερίνα Θάνου» που τέσσερα χρόνια ένωναν το νησί των προσδοκιών μας με τη γη των αξιών του Ολυμπισμού και της συλλογικής καταξίωσης μέσω των μεταλλίων, έπεσαν σε ξέρα .
Προφανώς από κακούς χειρισμούς των καπεταναίων τους (βλέπε επιστημονική ομάδα και αθλητική ηγεσία ) αφού η ξέρα υπήρχε στους χάρτες της πορείας τους και όφειλαν να έχουν προνοήσει.

Τα γεγονότα τα μάθαμε έστω κι αν δεν θέλαμε. Η δύναμη των Μ.Μ.Ε. ξεπερνά πολλές φορές τη βούλησή μας.Οι αθλητές αφού διασύρθηκαν, σύρθηκαν, στο τέλος αποσύρθηκαν για λόγους «εθνικού συμφέροντος» και για «τη δόξα του αθλητισμού».

Η Δ.Ο.Ε. είναι υποχρεωμένη να σώσει τα κειμήλια της εξουσίας της , το ιδεολογικό περίβλημα των αγώνων. Αυτά που αποτελούν την κιβωτό των αγώνων που, τετραετία με τετραετία, γίνεται όλο και πιο ανεκτίμητη, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Σ΄αυτά τα κειμήλια περιλαμβάνεται σε περίοπτη θέση το «ευ αγωνίζεσθαι» Εις το όνομα αυτού, τα πράγματα έγιναν «καθώς πρέπει» και σύμφωνα με τις ισχύουσες διατάξεις που διέπουν τους Αγώνες.

Μένει η συλλογική υποκρισία Η μουρμούρα που υπήρχε πίσω από τη γυαλιστερή επιφάνεια των μεταλλίων του Σίδνεϋ και των προσδοκούμενων στην Αθήνα, έγινε φωνή διαμαρτυρίας και απορίας. Τώρα! Ξαφνικά ανακάλυψε το πανελλήνιο ότι το δάκτυλο δεν έχει το απαιτούμενο μέγεθος για να μας κρύψει.
Μένει η υποτίμηση της νοημοσύνης των αμύητων.Η διαχείριση του γεγονότος από τους αρμοδίους έδωσε την εντύπωση ελιγμού και μάλιστα κάκιστου, την ώρα που η χώρα ύψωνε τα λάβαρα του ανθρώπινου μέτρου και του εύ αγωνίζεσθαι και έδινε όρκο σεβασμού των κανόνων, στην τελετή έναρξης .



Μένει η ανθρώπινη τραγωδία των αθλητών που ύβρισαν, ως φαίνεται, θέλοντας από τη μια να υπηρετήσουν το «μέτρον» όπως ήθελε η μεγαλόστομη πατρίς και από την άλλη διεκδικούσαν με «αμέτρητο» πάθος και προσπάθεια, την «υπεροχή». Για να κατακτήσουν την κορυφή που όρισαν για τον εαυτό τους και για «να σηκώσουν την Ελλάδα ψηλά» «τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι».

Ακροβάτες ανάμεσα στο « μέτρον άριστον» και στο «υπείροχον έμμεναι άλλων», ο Κώστας και η Κατερίνα, αυτή τη φορά, έχασαν την ισορροπία. Μετέωροι τώρα και τραγικοί αντιμετωπίζουν μόνοι το κενό τους.
Τούλάχιστον η δική τους πτώση-έκπτωση, ας θυμίζει σε όλους τον αιώνιο αυτό διάλογο ή αγώνα του, φαινομενικά ισορροπημένου και αρμονικού , « μέτρον άριστον» με το, φαινομενικά αλαζονικό, «υπείροχον έμμεναι άλλων».
Και τα δυο ανήκουν στην περιλάλητη κληρονομιά μας. Και τα δυο χαρακτηρίζουν την ανθρώπινη φύση. Συγκλίνουν ή αποκλίνουν ανάλογα με την κρατούσα ηθική ή ηθικολογία κάθε εποχής και τις προσωπικές και συλλογικές αντιστάσεις .
Αυτός ο αγώνας ανάμεσα στο μέτρο και την υπεροχή, δεν αφορά μόνον στον αθλητισμό και στους Ολυμπιακούς αγώνες. Υπάρχουν κι άλλα στάδια που, πρόθυμα, τον φιλοξενούν. Η δημοσιογραφία , η πολιτική, η οικονομία κ.λ.π.
Όπου ο άνθρωπος δρα .
Ας βυθιστούμε λοιπόν κι εμείς στις πράξεις μας κι ας ελεγξουμε τους εαυτούς μας .
Είμαστε με το μέτρο ή με την υπεροχή και πώς υπηρετούμε την όποια επιλογή μας;
Έτσι , για να μπορούμε να μιλάμε στα τηλεοπτικά παράθυρα και τις ρούγες με περισσότερο μέτρο και λιγότερη υποκρισία.



Υ.Γ. Είμαι υπέρ… του δέοντος και ξεκάθαρα, εναντίον κάθε μορφής ντόπιν στον αθλητισμό κι αλλού.
Διατηρώ επίσης, όσο μπορώ, ζωντανή, την αγωνία του ανθρώπου μετά την έξωσή του από τον Παράδεισο.