Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Η ΠΑΤΡΙΣ με αφορμή τον ερχομό της ολυμπιακής φλόγας από το Ηράκλειο στι; 11-7-2004
Πέρα από τα διαδικαστικά , την οργάνωση, το πρωτόκολλο , τη στάση των κατά τομέα και αρμοδιότητα, υπευθύνων, που όλα έχουν τους συμβολισμούς τους ,πέρα από τις μεμψιμοιρίες ή και τις υπερβολές μας, τι μας έφερε, τι μας έδωσε και τι μας άναψε, γύρω μας κι εντός μας, η φλόγα στο πέρασμά της από το Ηράκλειο;
Συναισθήματα και απορίες. Πολύχρωμα λάβαρα και βλέμματα ανθρώπινα. Για λίγο σουλατσάραμε ανάλαφροι, αφημένοι στα χρώματα του καλοκαιρινού ηλιοβασιλέματος , στην πολυσχολιασμένη πλατεία μας.
Στρέψαμε όλοι μαζί το βλέμμα μας στο βωμό που άναψε η φλόγα κι αναζήτησε ο καθένας το «δικό του» εκεί. Δεν γνωρίζω αν βρήκε και τι βρήκε . Το γεγονός είναι η από κοινού αναζήτηση, ότι μας προκάλεσε "να ρισκάρουμε τα καλά μας καθούμενα", να αφήσουμε τους καναπέδες ή τις παραλίες και να είμαστε παρόντες, δοκιμάζοντας ο καθένας , συνειδητά κι ανάλογα με τις δυνάμεις του, τη μετοχή στο μυστήριο.
Γνωρίζουμε ποιοι καπηλεύονται τους συμβολισμούς της φλόγας κάθε φορά.
Γνωρίζουμε τα παιχνίδια που στήνονται και παίζονται γύρω από το βωμό και στις διαδρομές της φλόγας ανά τον κόσμο. Η ιδιοτέλεια και το πάθος της εξουσίας ακολουθούν κατά πόδας τη φλόγα χέρι- χέρι με το πανανθρώπινο πνεύμα του Ολυμπισμού , της συμφιλίωσης , της συναδέλφωσης και της ειρηνικής συνύπαρξης των λαών.
Η άγνοια και η αφέλεια επομένως δε δικαιολογείται στις μέρες μας.
Είναι ασυγχώρητη πολυτέλεια να θέλουμε να παρίσταται η αθωότης προσγειωμένη στην τελετή.
Είχα την αίσθηση όμως ότι όλοι, όσοι αυθόρμητα σωπάσαμε την ώρα της ανάκρουσης του Ολυμπιακού ύμνου , όλοι την αναζητήσαμε μαζί με το αθάνατο πνεύμα του ωραίου , του μεγάλου και τ’ αληθινού
πάνω από το βωμό , στον ουρανό που κι αυτός ήταν βαμμένος στα γιορτινά χρώματα που στόλιζαν την πόλη. Μαζί με τη φλόγα επιστρέψαμε κι εμείς για λίγο στην «ποθεινή πατρίδα». Στην πατρίδα «του ωραίου , του μεγάλου και τ’ αληθινού».
Την εστία αυτής της πατρίδας προσπαθεί ν’ ανάψει η φλόγα σ’ όλο τον κόσμο. Της πατρίδας που εύκολα, χωρίς ενδιάμεσους. είμαστε πρόθυμοι να μοιραστούμε με τους άλλους δίπλα μας ανεξαρτήτως γλώσσας , χρώματος και θρησκείας.
Στις ανθρώπινες δυνατότητες και αδυναμίες μας , επαφίεται να κρατήσουμε τη φλόγα αναμμένη μέσα μας και μετά που θα σβήσουν τα φώτα της γιορτής.
Ναι , επομένως στη φλόγα . Ναι στο βωμό που μπορεί, για λίγο έστω, να εστιάζει τις αναζητήσεις , τις ανησυχίες , τις απορίες μας για την πραγματική ζωή.
Να φωτίζει την πραγματική μας πατρίδα και να δείχνει το δρόμο για τη Ζωή με ανθρώπινο μέτρο και αρμονία.
ΥΓ. Δεν έχω τη δύναμη ή τη μεγαλοψυχία να ευχαριστήσω τις εταιρείες που συνέβαλαν με το δικό τους τρόπο να μου παρασχεθεί αυτή η στιγμιαία ψυχική ανάταση και η φανέρωση της πραγματικής πατρίδας με το καλωσόρισμα της ολυμπιακής φλόγας στην Κρήτη.
Ούτε μπορώ να τους υποσχεθώ η μικρόψυχη , ότι θα καταναλώνω τα προϊόντα τους επειδή συνέπραξαν σ’ αυτό.
Επίσης δεν ορκίζομαι σε κανένα, φανατικά, ενάντιο στην εμπορευματοποίηση του αθλητισμού ότι θα απορρίψω στο διηνεκές αυτά τα προϊόντα. Αν τα έχω ανάγκη διατηρώ στο ακέραιο την ελευθερία μου να τα χρησιμοποιώ, εφ’ όσον με συμφέρει , όπως κάθε συνειδητός καταναλωτής.
Διαπιστώνω όμως την ανάγκη των εταιρειών αυτών να παρίστανται εκεί που οι άνθρωποι αισθάνονται και γιορτάζουν.
Ίσως έτσι, οι άνθρωποί τους να αναζητούν τη δική τους χαμένη πατρίδα .
Ας τους αφήσουμε την ικανοποίηση ότι μπορούν να μας υπηρετούν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου